سلام دوستان معصومه هستم یک همسفر کمک راهنما لژیون هفتم
وادی سوم مرحله دیگری از انسان را نشان می دهد .
جمله در ابتدا با کلمه باید شروع می شود یعنی قطعاً باید این را بدانیم که هیچ کس به اندازه خود فرد به خودش اهمیت نمی دهد و راجع به خودش فکر نمی کند . بعضی از افراد هستند که تصور می کنند دیگران باید کارهایشان را انجام دهند و نیازمند به دیگرانند و اعتمادی به خود ندارند . مثلاً می گویند من می خواهم غذا درست کنم ولی بلد نیستم ، می خواهم غیبت نکنم ولی نمی توانم و یا بدتر از همه می گویند دست خودم نیست . در اینجا باید به آنها گفت همه چیز دست خودمان است . باید اشتباه و خطای خود را بپذیریم . کار ، کار خودمان و خواسته ، خواسته خودمان است . کسی که مسئولیتها ، افکار ، اندیشه ، خرابکاری و گرفتاریهایش را به عهده دیگران بگذارد کلاهش پس معرکه و همیشه در رنج و عذاب است .
درباره این سایت