بنام آنکه جان را فکرت آموخت
ای آیینه تمام نمای عشق و ایثار روزت مبارک
تو باغبانی هستی که در کویر خشکیده
قلبم ،بذر نور کاشتی ولبهایم را به ترنم روح نوازترین نغمه هافرا خواندی
تو را چه نامم ای عصاره عشق و مهربانی .
آمدی تا گردو غبار غفلت و بی خبری و سایه جهل و نادانی را از کوچه های جانم بزدایی و دلگرمم کنی تا جاده های پرپیچ و خم و غبار آلود زندگی را با امیدواری طی کنم .
درباره این سایت